ساختار سیاسی و نظام حکومتی هند
بر اساس قانون اساسی سال ۱۹۵۰، نظام سیاسی هند دموکراسی پارلمانی و مرکب از دو مجلس است. ساختار دولت هند فدرالی است و ایالتها و سرزمینهای تحت اداره دولت مرکزی دارای دولتهای منتخب هستند. دولتهای مرکزی و ایالتی از طریق انتخابات مستقیم شکل میگیرند. وزرای دولت همزمان در قوه مقننه (پارلمان) عضویت دارند. شوراها از پایینترین سطوح در روستاها آغاز میشوند و تا ردههای بخش، شهر، ناحیه، ایالت و دولت مرکزی (مجلس راجیاسابها یا شورای ایالات) ارتقاء مییابند. شهرداریها دارای استقلال مالی و مدیریتی هستند و شهرداران با رای اعضای شورا برگزیده میشوند.
قوه مقننه شامل ریاست جمهوری، مجلس علیا یا راجاسابها (شورای ایالات) و مجلس سفلی یا لوک سابها (مجلس مردمی) است. انتخابات پارلمانی سراسری جهت انتخاب ۵۴۳ نماینده مجلس لوکسابها (که کلا ۵۴۵ صندلی دارد) هر ۵ سال یک بار برگزار میشود. دو نماینده نیز از بین هندیهای انگلیسیتبار از سوی رییسجمهور انتخاب میگردند.
راجیاسابها یا مجلس سنا نیز دارای ۲۴۵عضو است و اعضای آن برای ۶ سال انتخاب میشوند که ۱۲نفر آنها توسط رئیسجمهوری منصوب میگردند. این دوازده نفر از میان ادبا، دانشمندان، هنرمندان و نیکوکاران برجسته انتخاب شده و بقیه اعضای راجیاسابها، نمایندگان ایالات و فرمانداریهای کل میباشند. انتخابات راجیاسابها غیرمستقیم است. راجیاسابها مشمول انحلال نمیگردد و یک سوم اعضای آن در پایان هر دو سال تعویض میشوند.
در ساختار فدرالی و پارلمانی هند احزاب سیاسی، واجد جایگاهی محوری هستند. مهمترین احزاب هند عبارتند از حزب کنگره ملی هند که در سال ۱۸۸۵ توسط مهاتما گاندی و جواهر لعل نهرو تأسیس شده و قدیمیترین حزب سیاسی هند محسوب میگردد. حزب مهم دیگر حزب مردم هند BJP است که در حال حاضر با در اختیار داشتن قدرت دولت را تشکیل داده است. این حزب در انتخابات سراسری ماههای آوریل-مه ۲۰۱۹ میلادی با کسب ۳۵۲ کرسی (از مجموع ۵۴۵ کرسی)، دولت را تشکیل و در حال حاضر آقای نارندرا مودی، از این حزب، نخست وزیر هند می باشد.
انتخابات پارلمانی هند:
در انتخابات دوره هفدهم مجلس لوک سابها هشت هزار نامزد با یکدیگر رقابت کردند. هر وکیل مجلس در هند، نمایندگی ۲۴۵۷۲۱۱ نفر را برعهده داشته که بالاترین میزان نمایندگی در دنیاست. در انتخابات سراسری پارلمانی سال ۲۰۱۹ هند بالغ بر نهصد میلیون نفر واجد شرایط رای داده بودند که پانزده میلیون نفر از آنها بین ۱۸-۱۹ سال سن داشتند. شمار حوزههای رایگیری نیز ۱۰۳۵۹۱۹ مرکز بود. انتخابات در این کشور به طور معمول پرهزینهترین انتخابات در دنیا بوده و هزینه برگزاری انتخابات سال جاری میلادی (۲۰۱۹) حدود ۹ میلیارد دلار اعلام گردید.
تحول اقتصادی در هند
هدوستان با انجام اصلاحات اقتصادی توانست فقر، عقب‌ماندگی و بحران‌های اقتصادی دوران جنگ سرد را تا حدود زیادی پشت سر بگذارد. در نهایت هند توانست به مرحله‌ای از رشد برسد که به یکی از قدرت‌های بزرگ جهان تبدیل شود. البته درباره توسعه در هند اتفاق‌نظر میان اقتصاددانان وجود ندارد و بیشتر هند را نمونه‌ای از رشد بالا و سریع می‌دانند تا کشوری که الفبای توسعه را از بر کرده باشد.
هند با انجام اصلاحات نظام اقتصادیاش در سال ۱۹۹۱ به چهارمین اقتصاد رو به رشد جهان و دومین اقتصاد در حال رشد از نظر سرعت رشد اقتصادی تبدیل شد. علاوه بر این‌ها از نظر تولید صنعتی در رتبه یازدهم و از نظر برخورداری از نیروی انسانی ماهر و تحصیل‌کرده در ردیف سوم در جهان قرار گرفت.
برای حل مشکلاتی که در اخرین دوره تحول سیاست اقتصادی هند به وجود آمد، نخست‌وزیر هند و وزیر امور مالی با استفاده از وام‌های کوتاه‌مدت و انجام اصلاحات اقتصادی گسترده، این بحران را از سر گذراندند.
در این دوره استراتژی صنعتی‌سازی از طریق جایگزینی واردات کنار گذاشته و سیاست‌های هم‌سوتر با بازار آزاد اتخاذ شد. از مهمترین اقدامات این دوره می‌توان به اجرای رژیم تعدیل ساختاری، کاهش تعرفه‌ها و یارانه‌های کشاورزی، آسان‌سازی قوانین سرمایه‌گذاری و کوچک کردن بخش عمومی نام برد.
در پی این سیاست‌ها اندازه دولت کوچک و سلطه آن بر اقتصاد هند کمتر شد. در نتیجه هند که تا کمتر از یک قرن پیش کشوری فقیر از صنایع و سواد و رفاه بود، به یک شریک تجاری ارزشمند برای کشورهای صنعتی و به مقصدی جذاب برای سرمایه‌گذاری تبدیل شد.
شاید بتوان یکی از مهمترین اتفاق‌های این دوره را درک درست رهبران هندی از پتانسیل‌های بالقوه کشور دانست. در کنار رشد اقتصادی ۱۱.۳ درصدی در بخش صنعت و رشد ۱۱ درصدی در بخش خدمات، صادرات نرم‌افزار این کشور از سال ۱۹۹۱ به بعد تا سال ۲۰۰۷ سالانه بیش از ۵۰ درصد رشد داشته است.
رشد اقتصاد هند در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۱ به‌طور میانگین ۷.۴۵ درصد بوده است که این کشور را دومین کشور بعد از چین، از نظر رشد اقتصادی قرار داده است. افزایش نیروی کار ماهر، صنایع پیشرفته تکنولوژیکی داخل و بهبود موقعیت منطقه‌ای و بین‌المللی هند از جمله دستاوردهای تحولات اقتصادی این کشور در این دوره بود.